Tanie domki na wczasy

Historia regionu Pomorza zachodniego

16 July 2013r.

Historia regionu Pomorze Zachodnie to kraina nadbałtycka między historyczną Meklemburgią a Pomorzem Gdańskim. Ziemie te już ok. 12 000 lat temu odwiedzali łowcy reniferów. Później zamieszkiwały je ludy różnych kultur w epokach kamienia, brązu i żelaza. Pojawiały się plemiona germańskie, słowiańskie, skandynawskie i być może przybywali także kontrolujący szlaki bursztynowe Celtowie. Początek naszej ery to okres przybycia Gepidów i Gotów. W średniowieczu miejsce osiedlania się Pomorzan, z których wyodrębnili się Wolinianie i Pyrzyczanie. Tereny te odwiedzali Wikingowie. U ujścia Odry wykształcił się zalążek księstwa zarządzanego przez dynastię Gryfitów. W XII w. Gryfici określający się książętami zachodniopomorskimi, powiększyli zarządzane terytorium o ziemie leżące na zachód od Odry. Od XIII w. po podziale Księstwa Zachodniopomorskiego na dzielnice, powstały Księstwa: Dymińskie, Szczecińskie i Kaszubskie. W 1478 r. za sprawą księcia Bogusława X doszło do zjednoczenia dzielnic pod nazwą Pomorze, które od zachodu ograniczała Wyspa Rugia i rzeka Reknica, a od wschodu sięgało po Stupsk. Pomorze graniczyło z Meklemburgią, Brandenburgią i Królestwem Polskim. Po 1648 r. (pokój westfalski) nastąpi! podział Pomorza, którego część zachodnia należała do Szwecji, a część wschodnia do Brandenburgii. W 1816 r. z dawnych ziem Księstwa Zachodniopomorskiego utworzono Prowincję Pomorze należąca do Prus. Po II wojnie światowej teren należał do województwa szczecińskiego (Pomorze Zachodnie) i częściowo województwa koszalińskiego (Pomorze Środkowe). W latach 1975-1998 teren był na obszarze duńskie i księstw niemieckich. Po zniszczeniu Wolina w 1175 r. przez Duńczyków, siedzibę biskupstwa przeniesiono do Kamienia Pomorskiego. W XII w. powstały pierwsze opactwa i klasztory (Kotbacz, Białoboki), W XIII w. do walki o Pomorze Zachodniego włączyła się Brandenburgia, z dużej części ziem utworzyła Nową Marchię i zwiększyła kolonizację niemiecką na terenach na wschód od Odry. Lokowano liczne miasta i wsie na prawie niemieckim, powstały nowe klasztory i opactwa. W 1469 r. doszło do konfliktu pomiędzy mieszczanami Białogardu i Świdwina, który przerodzi! się w „bitwę o krowę". W 1534 r. na sejmie w Trzebiatowie wprowadzono reformację. Zacieśniły się kontakty Pomorza z Rzeszą. W XVI w. nastąpił rozwój miast pomorskich, kultury, sztuki, nauki i myśli społecznej. W 1578 r. doszło do incydentu granicznego między pomorskim Połczynem a polskim Kluczewem znanym „wojną świnie". W czasie wojny trzydziestoletniej (1618-1648 r.) walczyły tu wojska szwedzkie z cesarskimi. Kończący wojnę traktat westfalski podzielił Pomorze między Szwecję i Brandenburgię. Wyprawa duńska htm. Stefana Czarnieckiego w latach 1657-1659 spowodowała pożogę wielu miast W XVIII w. w wojnie północnej uczestniczyły wojska duńskie i rosyjskie przeciw wojskom szwedzkim. Powstałe 1701 r. Królestwo Prus scaliło ziemie pomorskie. Kolejna wojna siedmioletnia między Prusami i Rosją rozpoczęta się w 1756 r. W 1758 r. odbyła się prusko-rosyjska bitwa pod Sarbinowem między wojskami pruskimi króla Fryderyka Wielkiego a wojskami rosyjskimi gen. Wilhelma Fermora. W 1806 r. Są one wyjątkowo liczne i wiele z nich zostato starannie przebadanych przez archeologów. Szczególnie wartościowe grodziska znajdują się w Cedyni, Radaczu, koło Swobnicy i nad Jez. Bytyń. Stare cmentarzyska, kurhany, grobowce megalityczne, kręgi kamienne znajdują się w Wolinie, Grzybnicy, Borkowie, Krępcewie, Pomieto-wie, Żydowie i Glinnej. Najstarszymi obiektami romańskimi są relikty pierwotnej świątyni w Katedrze w Kamieniu Pomorskim, fragmenty klasztoru oo. Cystersów w Kotbaczu i detale w kościele w Moryniu. W części potudnio-wo-zachodniej znajduje się dużo romań-sko-gotyckich kamiennych kościołów. Intrygująca jest grupa obiektów związana z pobytem Templariuszy (Chwarszczany, Rurka, Cychry, Stare Drawsko). Z gotyku pochodzą zachowane obwarowania miejskie (Moryń, Maszewo). Gotyckie rozplanowania miast zachowały się w Stargardzie Szczecińskim, Trzebiatowie, Kamieniu Pomorskim, Darłowie, Stawnie, Pyrzycach i Myśliborzu. Gotyckie ratusze są w Kamieniu Pomorskim, Stargardzie Szczecińskim, Szczecinie i Trzcińsku. Najcenniejsze pod względem architektonicznym gotyckie świątynie to katedry w Kamieniu Pomorskim, Koszalinie, Szczecinie i Kołobrzegu oraz kościoły: NMP w Stargardzie Szczecińskim, NMP w Chojnie, Mariacki w Białogardzie, Mariacki w Drawsku Pomorskim, Św. Katarzyny w Goleniowie, Św. Jerzego w Darłowie. Ciekawostką są 2 gotyckie kościoły zbudowane na planie centralnym w Darłowie i Koszalinie. Gotyckie zamki spotykamy w Świdwinie, Dartowie i Pęzinie, ruiny w Starym Drawsku. Renesansowe zamki przetrwały w Szczecinie, Szczecinku, Tucznie, Płotach i Krąg u. Barokowe pałace zachowały się 5. województw, od 1999 r. tożsamy jest z województwem zachodniopomorskim, W VIIMX w. Pomorzanie mieli dobrze zorganizowaną sieć grodów połączonych drogami lądowymi i wodnymi wykorzystywanymi jako szlaki handlowe. Posiadali porty handlowe w Wolinie, Szczecinie i Kołobrzegu. Terenami tymi zainteresowany byt Mieszko I szukający dostępu do morza. Po zajęciu grodu Santok rozpoczął on podbój Pomorza Zachodniego i w 967 r. pokonał plemiona Wolinian. W 972 r. rozbił wojska germańskie pod Cedynią. Z dokumentu z 992 r. wynika przynależność Pomorza Zachodniego do Polski.

Wczasy, Klimat, Nad morzem, Wybrzeże, zachodniopomorskie, Wolin, Szczecin, Kolobrzeg, Prusy, Drawsko Pomorskie